نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي با بيان اينكه تحريم ها خللي در اراده ملت ايجاد نخواهد كرد بر ضرورت تبديل اين تهديد به فرصت از سوي مسؤولان تأكيد كرد و گفت: توجه به خودكفايي ملي كشور را در برابر تحريم‌ها بيمه مي‌كند.
اسماعيل كوثري نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي با اشاره به بيانات مقام معظم رهبري در جمع مسؤولان نظام، رمز غلبه بر توطئه‌هاي دشمنان را ايستادگي و پافشاري مردم بر اعتقادات ذكر كرد.
نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي وحدت مسؤولان و تصميمات صحيح در مواجهه با چالش ها را از ديگر عوامل موفقيت نظام اسلامي برشمرد و ابراز كرد: ملت ايران با وجود تهديد و فشار از سوي دشمنان توانسته است با اتحاد و همدلي بر مشكلات غلبه كند.
عضو فراكسيون اصولگرايان مجلس با اشاره به سياه نمايي برخي از رسانه‌ها در خصوص مشكلات جاري كشور، عنوان كرد: كساني كه با اسلام عناد دارند كارشان جو سازي و سياه نمايي است و نبايد از آنها توقع داشت كه بر روي نقاط مثبت تأكيد كنند.
كوثري ادامه داد: آنها با بزرگ نمايي مشكلات اقتصادي بر روي كمبود برخي از اقلام در كشور تأكيد مي‌كنند و با سطحي نگري به مشكلات دامن مي‌زنند.
وي با بيان اينكه بدخواهان نظام اسلامي در داخل و خارج از كشور به دنبال تضعيف نظام و اراده مردم هستند، تصريح كرد: اين افراد به دنبال عملي كردن اهداف استكبار در كشور هستند و طبيعي است در راه پياده كردن اين اهداف دست به هر اقدام شومي بزنند.
نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي يكي از راهكارهاي مقابله با تحريم و فشارهاي اقتصادي دشمنان را توجه مسؤولان به توليد داخلي دانست و ابراز داشت: توجه به اين امر گامي مؤثر در بهبود وضعيت اقتصادي كشور و خنثي كننده توطئه دشمنان است.
كوثري به تجربه سي و چند ساله نظام اسلامي در مواجهه با تحريم‌ها و فشارهاي اقتصادي اشاره و بر ضرورت تبديل فرصت از اين تحريم‌ها تأكيد كرد و گفت: جمهوري اسلامي همواره با درايت توانسته تحريم‌ها را يكي پس از ديگري پشت سر بگذارد. توجه به خودكفايي و بي نيازي از بيگانگان كشور را در برابر تحريم‌ها بيمه مي‌كند.
منبع : خبرگزاري رسا
ابراهيم عباسي با تاكيد بر اهميت كنترل نرخ ارز و تورم و توجه بيش از پيش به سرمايه ايراني و نيروي انساني به عنوان زيرساختهاي اساسي «اقتصاد مقاومتي»، اظهار كرد: تحقق اقتصاد مقاومتي زير سايه تورم‌زدايي و حفظ سرمايه ايراني امكان‌پذير است.
ابراهيم عباسي، عضو هيئت علمي دانشگاه الزهرا(س) با تأكيد بر اهميت كنترل نرخ ارز و تورم و توجه بيش از پيش به سرمايه ايراني و نيروي انساني به عنوان زيرساختهاي اساسي «اقتصاد مقاومتي» اظهار كرد: «اقتصاد مقاومتي» در مرحله اول نياز به ساختارهايي دارد كه اگر اين ساختارها فراهم نباشد، مدت زمان دستيابي به ايده‌آل‌هاي «اقتصاد مقاومتي» افزايش مي‌يابد.
وي در ادامه با اشاره اهميت حفظ سرمايه ايراني در فراهم شدن شرايط قابل قبول در جهت رسيدن به چارچوب‌هاي اقتصاد مقاومتي، افزود: اگر در داخل كشور شرايط لازم فراهم نباشد، سرمايه‌گذار ايراني ترغيب مي‌شود كه به سرمايه‌گذاري در كشورهاي ديگر بپردازد.
عضو هيئت علمي دانشگاه الزهرا(س) خاطرنشان كرد: اگر سرمايه ايراني در داخل كشور مورد استفاده قرار نگيرد، نتيجه آن اين است كه ميزان توليد در كشور كاهش مي‌يابد و اين منجر به پايين آمدن نرخ اشتغال مي‌شود كه طبيعتاً به دنبال آن بيكاري در جامعه نيز افزايش خواهد يافت.
وي با تأكيد بر نقش اساسي دولت در اين مسئله افزود: دولت بايد با ايجاد جذابيت‌هاي لازم براي سرمايه‌گذاران، سرمايه‌هايي را كه از كشور خارج شده است، به داخل كشور برگرداند و در واقع شرايط لازم را براي بازگشت اين سرمايه‌ها ايجاد كند و در خصوص شرايط ايجاد شده، تضمين‌هاي لازم را به سرمايه‌گذاران بدهد.
وي خاطرنشان كرد: در دوره‌هاي مختلف، ميلياردها دلار از سرمايه داخلي به طرق مختلف به كشورهايي نظير امريكا، كانادا و نيز برخي كشورهاي اروپايي روانه شده است و متأسفانه در حال حاضر هم اين خروج سرمايه از كشور ادامه دارد كه اگر شرايطي فراهم شود كه اين سرمايه‌ها به داخل كشور برگردد، في‌نفسه موجب توليد و اشتغال خواهد شد.
ابراهيم عباسي ضمن تشريح ديگر زيرساختهاي ضروري اقتصاد مقاومتي، اظهار كرد: در مرحله بعد بايد توجه بيشتري به سرمايه‌هاي انساني كشور معطوف شود كه از جمله مصاديق آن رسيدگي بيشتر به وضعيت نخبگان و ارائه راهكارهايي در جهت جلوگيري از خروج نخبگان از كشور و توجه بيشتر به نيروي انساني است.
وي با اشاره به يكي ديگر از زيرساختهاي اقتصاد مقاومتي، افزود: يكي از زيرساختهاي بسيار مهمي كه به آن توجه كمتري شده، مسئله تورم است كه بعضاً نحوه بودجه‌ريزي و برخي تصميم‌گيري‌ها در نظام پولي و مالي موجب تورم زايي شده است.
عضو هيئت علمي دانشگاه الزهرا(س) ضمن اشاره به تورم‌زدايي به عنوان يكي از زيرساختهاي مهم اقتصاد مقاومتي، خاطرنشان كرد: تورم در حال حاضر تبديل به بيماري اقتصادي كشور ما شده كه اين مسئله باعث شده كه در عرصه بين‌المللي، صادرات كشور دچار مشكل شود و در طرف مقابل واردات افزايش پيدا كند و دليل آن بالا بودن قيمت كالاها در داخل كشور است.
وي ادامه داد: اقتصاد در شرايط تورمي بازدهي ندارد و به موجب آن توليد داخل افزايش پيدا نمي‌كند و بيكاري افزايش پيدا مي‌كند كه نتيجه آن بالا رفتن نرخ بيكاري در جامعه و افزايش مفاسد اجتماعي و متعاقبا هزينه‌هاي اجتماعي و سياسي و امنيتي كشور است كه اين مسئله كشور را از تحقق «اقتصاد مقاومتي» دور خواهد كرد.
منبع : خبرگزاري قرآني ايران (ايكنا)
بخش اول
رسانه نقشي مهم تر از پول در اقتصاد دارد؛ اگر پول توليدگر را تشويق به راه اندازي يك مجتمع اقتصادي مي كند، رسانه يك جهان را قانع مي كند كه به كارش ادامه بدهد يا ندهد. در فضاي فعلي جهش هاي اقتصاد بلند و دامنه دار نقش رسانه ها به گونه اي با اقتصاد گره خورده است كه نظريات معتبري از رسانه به امر توسعه و رسانه و يا گرايش عظيمي به ارتباطات و توسعه پيدا شده است.
اينك كه امسال سال «توليد ملي و حمايت از كار و سرمايه ايراني» توسط رهبر معظم انقلاب نام گذاري شده است اين سوال مهم مطرح مي شود كه رسانه ها به عنوان يكي از مهم ترين محورهاي توسعه، چه نقشي در اين زمينه عهده دار هستند؟ ايران به عنوان كشوري كه رسانه ها در آن نقش عمده اي در ايجاد تحرك اجتماعي و اقناع افكار عمومي ايفا مي كنند، در زمينه پيشرفت و حمايت از اقتصاد ملي چه كاركردي مي توانند داشته باشند؟
آيا مي توان با فرهنگ حاكم بر رسانه هاي فعلي به توليد ملي و فرهنگ استفاده از كالاي ايراني اميدوار بود؟ آيا اقتصاد ما مي تواند از طريق رسانه ها مراحل رشد، پويايي و عرضه بين المللي را طي كند؟ و بالاخره رسانه ها بايد چه كار كنند كه مصرف كننده و توليدكننده ايراني سخن و انتظار همديگر را درك كنند؟ما اكنون به يك استراتژي و الگوي رسانه اي نياز داريم كه فرهنگ و اقتصاد كشورمان را رشد بدهد.
تأملي در باب نام هاي دو سال اخير نشان مي دهد كه «جهاد اقتصادي» عنواني كلي بوده و «توليد ملي؛ حمايت از كار و سرمايه ايراني»، توضيح مبسوط تر آن جهاد اقتصادي است. به بيان ديگر، اين دو نام در ادامه يكديگر اين معنا را به ذهن متبادر مي كنند كه «جهاد اقتصادي» هرگز محقق نخواهد بود جز از طريق «توليد ملي» و توليد ملي هم صرفاً با «حمايت از كار و سرمايه ايراني» ميسر خواهد شد.
در تببين بيشتر اين موضوع مي توان دو الگوي ژاپن در شرق آسيا و آلمان در اروپا را مورد بررسي قرار داد. اگر امروز مي بينيم كه كشور ژاپن در جهان اقتصاد حرفي براي گفتن دارد يا كالاي ساخت آلمان، اعتبار ويژه اي براي خود دست و پا كرده، به اين خاطر است كه در آن كشورها، «توليد ملي در سايه حمايت از كار و سرمايه ملي» شكل گرفته است.
ژاپن در جريان جنگ جهاني دوم، به كشوري ورشكسته و آلمان به مملكتي كمر شكسته تبديل شد و مردم در حالي نظاره گر پايان خفت بار جنگ جهاني بودند كه از شهرها و اقتصادشان چيزي جز تل خاكستر باقي نمانده بود.
با اين حال، اراده شرقي در ژاپن و عزم غربي در آلمان، بدين امر تعلق گرفت كه «بايد از نو ساخت و بر پاي خود ايستاد.» آنها نه نفت داشتند كه بفروشند و با پولش خرابه ها را آباد كنند و نه گاز كه صادر كنند و كالاي خارجي وارد نمايند و خوش باشند. ژاپني ها و آلماني ها دريافته بودند كه خودشان هستند و خودشان. از اين رو، كارگاه ها و كارخانه ها و راه ها را «خودشان» ساختند و قوت غالب شان را برنج و سيب زميني داخلي قرار دادند و به جاي وارد كردن كالاهاي با كيفيت و گاه ارزان خارجي، به همان مصنوعات داخلي كم كيفيت و گران بسنده كردند.
كارآفريني به معناي خلاقيت در كار و ايجاد فرصت هاي جديد اقتصادي و توليدي و خلق ارزش جديد با خطرپذيري در منابع مالي، از عوامل رشد و شكوفايي اقتصادي است، زيرا كارآفريني در يك جامعه و اقتصاد به معناي پويايي و بالندگي است. جامعه اي كه در بستر كارآفريني حركت مي كند، جامعه زنده و پويا و فعال است. از اين رو به سادگي و آساني مي تواند همه مشكلات و فشارهاي بيروني و دروني را تحمل كرده و پشت سر بگذارد. جامعه كارآفرين، از آستانه تحمل بسيار بالايي برخوردار است، زيرا خطرپذيري در آن بسيار بالا و در عين حال امري طبيعي و عادي تلقي مي شود، از اين رو داراي اقتصادي مقاومتي خواهد بود.
نويسنده در اين مقاله با توجه به تاكيد مقام معظم رهبري درباره تحقق اقتصاد مقاومتي و نقش كارآفريني در آن، به سراغ آموزه هاي وحياني اسلام رفته تا نقش كارآفريني را در رشد و توسعه اقتصادي و دست يابي به اقتصاد مقاومتي درجنگ همه جانبه عليه سلطه مستكبران و شياطين و ستمگران و تحقق عدالت فراگير بيان كند.
كارآفريني، خلاقيت و خطرپذيري در حوزه اقتصاد
كار در اسلام از ارزش و اهميت بالايي برخوردار است و مي توان به يك معنا كار نيك و عمل صالح را مقدس برشمرد به شرط آن كه نيت خالص و ايمان درست نيز همراه آن باشد، چرا كه در اين صورت حسن فعلي با حسن فاعلي جمع مي شود و همان هدف خلقت و آفرينش انسان و ماموريت وي تحقق مي يابد، با اين همه، كار نيك و خوب در اسلام به عنوان يك حسن فعلي مورد تشويق و ترغيب است و حتي اگر همراه با حسن فاعلي و ايمان و نيت خالصانه الهي نباشد، باز داراي ارزش خواهد بود و خداوند پاداش عمل نيك و كار خوب را در جهان خواهد داد هر چند كه براي او بهره اي در آخرت نخواهد بود.
اين بدان معنا است كه سرمايه انسان در دنيا و آخرت چيزي جز كار نيست و انسان نتيجه كار و عمل خود را در دنيا و آخرت خواهد ديد (نجم، آيه 40) كه البته كار نيك و خوب از ارزش برخوردار بوده و فرد پاداش عمل و كارش را خواهد ديد. خداوند به صراحت در بيان نقش و ارزش تلاش و كار در زندگي بشر مي فرمايد: ليس للانسان الا ماسعي، براي انسان چيزي جز تلاش و كار نيست. (نجم، آيه 39)
موضوع بحث در مقاله هاي آتي “اخلاق كار و توليد” است و درنوشتار حاضر از باب مقدمه، ارزش كار و توليد از ديدگاه اسلام مورد بحث قرار گرفته است.
“كار” در حوزه هاي مختلف مفاهيم متفاوتي دارد. در حوزه اقتصاد نيز براي “كار” تعاريف مختلفي ذكر شده است. كار اقتصادي را از منظر دين، مي توان چنين تعريف كرد: “هر گونه فعاليتي كه براي توليد كالاو خدمات مورد نياز يا بالابردن سطح اقتدار جامعه و رفاه عمومي در چارچوب قوانين و ارزشهاي ديني انجام مي پذيرد”. در فرهنگ قرآن، واژه اي كه براي كار اقتصادي استفاده شده، “استاجر”(قصص/26) است. همين گونه است عبارات “ضرب في الارض”(مزمل/20)، “ابتغاء فضل الله”(اسراء/12)، “اعداد قوه”(انفال/60) و به طور ضعيف تر واژه “كلوا”(ملك/15) به معناي امر به مطلق تصرف. واژه هاي عمل، فعل، سعي و كسب گرچه به معناي كار و تلاش است، لكن مرادف با فعاليت اقتصادي نيست و مفهوم عامي دارد.
كار و فعاليت توليدي، عنصر اساسي در كسب درآمد است. قرآن كريم در آيات فراواني، با يادآوري اينكه خداوند، منابع و امكانات جهان را براي انسان آفريد و آن را رام ايشان ساخته است، با تاكيد بر تصرف در عوامل توليد، آدمي را به آباد كردن زمين و برطرف ساختن نيازهاي معيشتي خود، تشويق فرموده و به گونه هاي مختلف، اهميت آن را نمايان ساخته است.در برخي آيات، هدف از تسخير آسمان و زمين براي انسان، آفرينش شب و روز، فرستادن باد و باران و به حركت درآوردن كشتيها در دريا، جستجوي روزي و طلب از فضل خداوند دانسته شده است.اين آيات آدمي را به كسب روزي با فعاليتهاي توليدي، تشويق مي كند؛ از جمله: “و جعلنا الليل و النهار آيتين فمحونا آيه الليل و جعلنا آيه النهار مبصره لتبتغوا فضلامن ربكم”(اسراء/12.) مصداق بارز “ابتغاء فضل” در اين آيات، به قرينه صدر، ديل و سياق آن، همان فعاليتهاي توليدي است. از سوي ديگر، تصرف انسان در آسمان و زمين، و بهره مندي از نعمتهاي آن، بدون توليد ابزارهاي لازم شدني نيست، از اين رو تشويق به توليد، ترغيب به فراهم سازي زمينه و ابزار توليد نيز خواهد بود. مطابق آيه “هو انشاكم من الارض و استعمركم فيها”(هود/61)، آباد ساختن زمين خواسته الهي است كه بر دوش انسان نهاده شده است. “اعمار و استعمار زمين” در لغت به معناي واگذاري آن، براي عمران و آبادي است. بنابراين، زمين به صورت آباد و با نعمتهاي آماده براي انسان آفريده نشده است، بلكه اين انسان است كه بايد با كار و تلاش و بهره گيري از امكانات توليد، زمين را آباد نمايدو نيازمنديهايش را برطرف سازد. آياتي نيز كه به فراهم سازي زمينه هاي توليد اشاره دارد، به دلالت التزامي، مطلوبيت كار و توليد و ترغيب به آن را بازگو مي نمايد؛ از جمله: “و لقد مكناكم في الارض و جعلنا لكم فيها معايش قليلاما تشكرون”(اعراف/10.) واژه تمكين در اين آيه به معناي در اختيار گذاردن ابزار و وسايل كار و توانايي دادن است. “معايش” نيز جمع “معيشت” به معني وسايل و نيازمنديهاي زندگي است. بنابراين خداوندعوامل توليد را در اختيار بشر نهاده و به او قدرت تصرف در آن را ارزاني داشته است تا به توليد و تامين خواسته هايش همت گمارد.